Ενα, τοσο δα μικρουλι, δακρυ νοσταλγιας...

Αποψε που ψηνουμε καστανα στο τζακι μας , θυμηθηκα τον παππου μου που τα χαραζε και τα εψηνε στη σομπα...Μια μεγαλη βυσσινια σομπα με τζαμακι μπροστα  που βλεπαμε με την αδερφη μου τη φωτια...
Μετα μας τα καθαριζε εκεινος  γιατι εμεις ζεματιομασταν και μας τα εδινε  ετοιμα να τα φαμε...Τι νοστιμια και γλυκα ηταν εκεινη!!!! Θυμαμαι και το "κουσαφι" που εφτιαχνε η γιαγια μου ,επισης στη σομπα τους.
Εβαζε σε κατσαρολακι κι εβραζε λιγο σταρι,μια-δυο φλουδες πορτοκαλι, μπολικες σταφιδες,,κανα δυο μοσχοκάρφια κι ενα ξυλακι κανελλας.
Αυτο ερχοταν σιγα σιγα και χυλωνε και ηταν πεντανοστιμο, ζεστο ζεστο και πολυ αρωματικο τα κρυα απογευματα του χειμωνα.
Μολις τελειωνα τα μαθηματα μου,ετρεχα κατω,στο σπιτι τους ,που ηταν το πιο ζεστο και χουχουλιαρικο σπιτι του κοσμου ολου και ηξερα οτι κατι καλο θα εχουν να με φιλεψουν!!!

Θυμηθηκα ακομη  τον εαυτο μου τα Χριστουγεννα του 1973.
Πεντε ετων ημουν τοτε που ...προσπαθησα να στολισω μονη μου το χριστουγεννιατικο δεντρο μας.Η αδερφη μου ηταν βρεφος 9 μηνων και η μαμα μου ειτε δεν μπορουσε να με ...επιτηρησει η να με βοηθησει, ειτε επειδη ηταν αδυνατο να παει κοντρα στο πεισμα της θελησης μου να το στολισω μονη μου, εγκατελειψε την προσπαθεια αλλαγης της αποφασης μου και ...αφησε το δολιο το δεντρακι στα χερια μου....
Θυμαστε καποια πλαστικα μυτερα "κερακια" που εμπαιναν στην ακρη του κλαδιου για να συγκρατουν την μπαλιτσα???Ε, εγω πρωτα εβαζα τα πλαστικα στερεωματα και πανω σ αυτα στην ακρουλα, κρεμαγα τις μπαλες. Ηταν αδυνατο να μην πεσουν!!!Αλλα ποιος τα εβαζε με το πεισμα μου??? Δεν ακουγα  τιποτε απο οσα προσπαθουσε να μου εξηγησει η μαμα.Θα εκανα αυτο που ηθελα!!!!
Σιγα που ηξερε εκεινη!!!Εγω ηξερα καλυτερα!!!
Ηταν ωραιες μπαλες!!!! Ηταν!!!!
Γιατι μολις το τελειωσα ,αποφασισα να το μετακινησω και να το παω στην αλλη ακρη του σαλονιου, εκει που του επρεπε, διπλα στο τζακι....
Αλοιμονο!!!!
Φανταζεστε νομιζω τι εγινε.Σχεδον ολες εσπασαν στη διαδρομη . Το δεντρακι ειχε το διπλασιο απο εμενα υψος κι εγω εσκασα στο κλαμα.
Στη συνεχεια δεν θυμαμαι τι εγινε, αλλα περασα χρονια για να ξαναστολισω χριστουγεννιατικο δεντρακι. ...

Τωρα πια στο σπιτι μας, στολιζω με τα παιδια μου  για τις γιορτες αλλα δεν μπορω να συγκρατησω ενα δακρυ, μικρο, τοσο δα, νοσταλγιας για τα παιδικα μου χρονια...