Ενα, τοσο δα μικρουλι, δακρυ νοσταλγιας...

Αποψε που ψηνουμε καστανα στο τζακι μας , θυμηθηκα τον παππου μου που τα χαραζε και τα εψηνε στη σομπα...Μια μεγαλη βυσσινια σομπα με τζαμακι μπροστα  που βλεπαμε με την αδερφη μου τη φωτια...
Μετα μας τα καθαριζε εκεινος  γιατι εμεις ζεματιομασταν και μας τα εδινε  ετοιμα να τα φαμε...Τι νοστιμια και γλυκα ηταν εκεινη!!!! Θυμαμαι και το "κουσαφι" που εφτιαχνε η γιαγια μου ,επισης στη σομπα τους.
Εβαζε σε κατσαρολακι κι εβραζε λιγο σταρι,μια-δυο φλουδες πορτοκαλι, μπολικες σταφιδες,,κανα δυο μοσχοκάρφια κι ενα ξυλακι κανελλας.
Αυτο ερχοταν σιγα σιγα και χυλωνε και ηταν πεντανοστιμο, ζεστο ζεστο και πολυ αρωματικο τα κρυα απογευματα του χειμωνα.
Μολις τελειωνα τα μαθηματα μου,ετρεχα κατω,στο σπιτι τους ,που ηταν το πιο ζεστο και χουχουλιαρικο σπιτι του κοσμου ολου και ηξερα οτι κατι καλο θα εχουν να με φιλεψουν!!!

Θυμηθηκα ακομη  τον εαυτο μου τα Χριστουγεννα του 1973.
Πεντε ετων ημουν τοτε που ...προσπαθησα να στολισω μονη μου το χριστουγεννιατικο δεντρο μας.Η αδερφη μου ηταν βρεφος 9 μηνων και η μαμα μου ειτε δεν μπορουσε να με ...επιτηρησει η να με βοηθησει, ειτε επειδη ηταν αδυνατο να παει κοντρα στο πεισμα της θελησης μου να το στολισω μονη μου, εγκατελειψε την προσπαθεια αλλαγης της αποφασης μου και ...αφησε το δολιο το δεντρακι στα χερια μου....
Θυμαστε καποια πλαστικα μυτερα "κερακια" που εμπαιναν στην ακρη του κλαδιου για να συγκρατουν την μπαλιτσα???Ε, εγω πρωτα εβαζα τα πλαστικα στερεωματα και πανω σ αυτα στην ακρουλα, κρεμαγα τις μπαλες. Ηταν αδυνατο να μην πεσουν!!!Αλλα ποιος τα εβαζε με το πεισμα μου??? Δεν ακουγα  τιποτε απο οσα προσπαθουσε να μου εξηγησει η μαμα.Θα εκανα αυτο που ηθελα!!!!
Σιγα που ηξερε εκεινη!!!Εγω ηξερα καλυτερα!!!
Ηταν ωραιες μπαλες!!!! Ηταν!!!!
Γιατι μολις το τελειωσα ,αποφασισα να το μετακινησω και να το παω στην αλλη ακρη του σαλονιου, εκει που του επρεπε, διπλα στο τζακι....
Αλοιμονο!!!!
Φανταζεστε νομιζω τι εγινε.Σχεδον ολες εσπασαν στη διαδρομη . Το δεντρακι ειχε το διπλασιο απο εμενα υψος κι εγω εσκασα στο κλαμα.
Στη συνεχεια δεν θυμαμαι τι εγινε, αλλα περασα χρονια για να ξαναστολισω χριστουγεννιατικο δεντρακι. ...

Τωρα πια στο σπιτι μας, στολιζω με τα παιδια μου  για τις γιορτες αλλα δεν μπορω να συγκρατησω ενα δακρυ, μικρο, τοσο δα, νοσταλγιας για τα παιδικα μου χρονια...

Ενα φθινοπωρινο πρωινο στις Καμάρες...

Χαζευω τον πρωινο ηλιο να λαμπυριζει στον Κορινθιακο .
Το Παναχαικο αγερωχο να μας στελνει, καθως αναπνεει, τον καθαρο του αγερα, να περιμενει τα χιονια να το ντυσουν.
 Τα σπουργιτια ν'αναζητουν το...πρωινο τους, τις πορτοκαλιες να εχουν δεσει καρπο, τα πρασινωπα μανταρινια και πορτοκαλια να περιμενουν υπομονετικα τις  καλες βροχες και το χειμωνα να ερθει για να γινουν χρυσα και ζουμερα.
Τις αψηλες  καρυδιες να εχουν αρχισει να χανουν την πρασιναδα τους ,τις ελιες να φορτωνονται  τον ευλογημενο καρπο,το χορταρι ν αρχιζει να ξαναφαινεται μετα τις πρωτες βροχουλες του φθινοπωρου που μπαινει.
Τα χελιδονια φευγατα για φετος..."Ραντεβου εδω την ανοιξη παλι" , μας ειπαν...
Ο τοπος μυριζει μουστο.Καθε σπιτι και κάδη. Πατουμε τα σταφυλια. Ροδιτης πενταγλυκος.!!Ετοιμος να μπει στο βαρελι και ν αρχιζει να βραζει..."Οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου..." Κρασι 14 βαθμων!!Νεκταρ!!
Η σταφιδα μαζευτηκε ηδη. Αποθηκευτηκε, πουληθηκε..Καποτε, μοναδικη και περιζητητη, γεμιζε μεγαλα καραβια, τα πριμαρόλια , και ταξιδευε για Αγγλια και Ρωσσια...
Μουσταλευρια με κανελλα και σουσαμι  μοσχοβολα....Μουστοκουλουρα, σουτζουκι με καρυδι...
Αερακι ελαφρο να μας παιρνει τις εγνοιες απο ειδησεογραφικα δελτια..
Ησυχια του πρωινου...Ζουμε τη φυση...Χαιρομαστε τις αλλαγες της..Ετοιμαζεται, κι εμεις μαζι της, να υποδεχτουμε και το χειμωνα σιγα σιγα...Ντανες μεγαλες τα ξυλα , σωροι, σε καθε αυλη μας το θυμιζουν...Τα τζακια θ αναψουν συντομα και θα μας ζεστανουν μεχρι τα μεσα μας...

Παει κι αυτο το καλοκαιρι...

Πανε κι αυτές οι διακοπες…Τελειωσε κι αυτό το καλοκαιρι…Σαν να ηταν εχθες μου φαινεται που εκλεισαν τα σχολεια, τελος Ιουνιου…και νιωσαμε τη ζεστη…

Τα τζιτζικια εφετος ηταν μπολικα και…θρεμμενα…να κατι τζιτζικαροι…Μας πηραν τα αυτια, ντεσιμπελ μιλαμε…σφυριζαν ολη τη μερα εχοντας πιασει δουλεια από το πρωι…Μα κάθε μερα , κατά τις 8 λες και ηταν συνεννοημενα ξεκιναγαν σχεδον ταυτοχρονα όλα και  κάθε απογευμα  νιωθαμε τα αυτακια μας  σαν να ειχαμε παει σε πανηγυρι στο χωριο με τα ηχεια στο διαπασων…

Τα κουνουπια επισης…Δεν τα επιασε τιποτε…Ουτε το φιδακι με τον καπνο του! Μπουκωνε το σπιτι, μυριζαν τα ρουχα μας και τα μαλλια μας, βηχας μας επιανε και στεγνωνε ο στομας μας….αυτα απτοητα μας ρουφαγαν το αιμα και μας εβαζαν να ξυνομαστε μεχρι να ματωσουμε.Ουτε λοσιον , ουτε λεβαντες και βασιλικοι στη γλαστρα , ουτε καν οι ταμπλετες στη μπριζα…Τις καντηλες και τα σημαδια θα τα κουβαλαμε τουλαχιστον ως την εθνικη εορτη το φθινοπωρο…(Και τωρα που γραφω στη βεραντα, κοσκινο με εχουν κανει, δεν με εμαθαν ακομη , ένα μηνα τωρα , ακομη δεν με συνηθισαν…)

Ειχαμε και καυσωνες!!Βεβαια!!!Μεγαλο τζερτζελο!!Μεξικανικη μεσημεριανη σιεστα ολη μερα όμως, από το πρωι ως το βραδυ και μυαλο κουρκουτι…Ο ένας μετα τον αλλον μας θυμηθηκαν ολοι, κανεις δεν μας ξεχασε.Σαραντάρια και βαλε και καυτος αερας, τα κλιματιστικα βογγηξαν…Οι ανεμιστηρες αρχισαν να παραμιλανε, οι βενταλιες παντος ειδους ξεπατωθηκαν να ανεμιζουν . Ενταξει εδωσαν και κανα δυο πασες σε μερικες ασημαντες δροσουλες, ετσι για το θεαθηναι και για να μας ξεγελασουν αλλα, μπα, εδώ ειμαστε , δεν σας ξεχασαμε…Και ξανα ο ανηφορος του υδραργυρου… Και ξανα ο ιδρως ποταμι…

Ευτυχως ειχαμε τη θαλασσα στα ποδια μας!!! Τρια χιλιομετρακια που τα καναμε με το πρα πρα μας σε χρονο μηδεν!!Βρηκα ισκιο να το αφησω!!Ευτυχια!!Καθοτι και μαυρο και γινεται φουρνος σε δευτερολεπτα!!Αφηνεις το ζυμαρι  ν ανεβει και το βγαζεις τελικα ψημενο, κανεις και οικονομια…Αυγα , όχι δεν εχω δοκιμασει να τηγανισω στην οροφη αλλα καλη ιδεα , θα το κοιταξω…

Η παραλια καλη. Με αρκετους αχινους και πετρες μεγαλες όμως.Καποια στιγμη μετα το μπουρινι , εβγαλε κυμα και παρεσυρε αρκετες προς τα μεσα.Φανηκε η αμμος!!!Ο λαλα!!!Αμμος!!!Επιπεδη!!Ομορφη! Απαλη!!Να μην γδερνονται τα ποδια , τα πεδιλα και τα βατραχοπεδιλα!!Να ισιωσουν οι πατουσες μου!!!

Κολυμπι μεχρι τελικης πτωσης!Μεχρι ν αρχισουν να χανονται τα ψωμακια και να σφιγγουν τα μπουτακια και τα μπρατσακια!Με παρεα ή και χωρις! Με φιλες ή με μωρα.Για ωρες….ωωωωρες!!!!!!Ατελειωτες!!!Να παπουδιασουν τα ακροδαχτύλια!! Να μην τα νιωθεις!!Να λες  πριτς που θα βγω!Εχει μεδουσες, να κατι μεγαλες, σαν ταψια!!Βγες!!Δε με νοιαζει!!!Ας εχει! Με ξερουν!!Δεν με πειραζουν!!! Πηγαιντε σπιτι  ,φατε και κοιμηθειτε! Εδω θα με βρειτε! Ελατε παρτε με το βραδυ! Ένα μπουκαλι νερο αφηστε μου μονο!!!Να λες, πού θα τη ξαναβρω το χειμωνα αυτην τη θαλασσα να κουναω….Κολυμπα τωρα που μπορεις!!!Δως του να καταλαβει!!Βαλε και στις τσεπες αρμυρα!!Βγαλε φωτογραφιες να χεις να παρηγοριεσαι!!!Οταν θα χιονιζει και θα ερχονται οι λογαριασμοι της θερμανσης και οοοολοι οι αλλοι, ποιον να πρωτοθυμηθω…?Θα ανοιγεις τα αλμπουμς και θα παρηγοριεσαι!!

Και καλη παρεα ειχαμε αυτό το καλοκαιρι!!!Ειχαμε τα αμορε μας….Τα αμορεμία μας!!!Βεεεεεβαια!!!Τα πηραμε μαζι μας!!!Καθοτι καλοκαιρι χωρις βασιλικο, καρπουζι και αμορε, ε, δεν είναι καλοκαιρι, πώς να γινει….Ευχαριστηθηκαν τα παιδια μας, ευχαριστηθηκαν και τα αμορε και ημασταν ολοι ευχαριστημενοι…Μεγας θα ητο γαρ ο αγων να τα καταφερουμε να κατσουν ένα μηνα εκτος Αθηνας και εκτος αμορε βεβαιως  βεβαιως…Κι ετσι, τα πηραμε μαζι!!Και ειχαμε ολοι παρεα καλη!!

Και φαγακια φτιαξαμε!!Ενταξει, όχι όπως αλλα καλοκαιρια. Με οικονομια ...αλλα φτιαξαμε!!Με κεφι , με τρελλα, με φρεσκα ζαρζαβατικα ντοπια παρακαλω.

Και βιβλια διαβασαμε, κατι ωραιες βραδιες στη βεραντα, με φεγγαρι ή χωρις, με αστερια πολλα, με το γρυλλο να κραταει σεγοντο ,με τις νυχτεριδες να μας κρατουν συντροφια…Mια νυχτεριδα στη σκεπη φυλαει το σπιτικο μας…Με τον ηχο του γκιωνη  και το δροσερο αερακι από το Παναχαικο να μας δινει ανασες…Το βουνο αναπνεει, αληθεια είναι αυτό…

Και το περιβολι με τα ξυνα και τις ελιες ποτισαμε!!Καθε Πεμπτη ερχεται το νερο από το δημοτικο αυλακι !!Καθε Πεμπτη το καλο μου!!Ηρθε το νερο!!Τρεχα!Φορα τις γαλοτσες και τραβα ν ανοιξεις τις βανες!!Πασαλειψου και με μπολικο αντικουνουπικο, όχι ότι εκανε τιποτε, ειπαμε, αλλα για να μην πεις ότι δεν εβαλες…Καπελο μην ξεχασεις, ζεματαει ο ηλιος!!Παρε και το τσαπι και βοηθα… κανε αυλακι να παει το νερο στα δεντρα, κουνησου , φευγει, θα γεμισει χορταρια παλι ο τοπος γυρω, μην τα αφηνεις να φευγει !!!!Μεγαλη ενοχληση ημουν για τα κάθε συνωμοταξιας ζουμπερα που τους χαλαγα την ησυχια!!Σαυρες, μικρες τε και μεγαλες, ποντικακια, σαρανταποδαρουσες, μυρμηγκια διαφορα κι αμετρητα, και τζιτζικιααααααααα, τα οποια με καταβρεχαν κανονικα κάθε που τα ενοχλουσα…Αλλαγη κλαδιου και καταβρεγμα σε δυο χρονους, ένα-δυο παμε, το αυτό, ένα-δυο παμε! Να γεμισουν οι λακκοι νερο, να πιουν τα δεντρα τα διψασμενα από τις ζεστες, να μην μεινουν και μας ξεραθουν και να τελειωσουμε και γρηγορα να παρει σειρα κι ο γειτονας να ποτισει τα δικα του.Τα ποτισες όλα??Μπραβο!!Αντε, σε δεκαπεντε μερες παλι...Κουραση, αλλα ωραια κουραση…Λασπη, ιδρωτας και καματος  αλλα ψυχη και μυαλο γεματα από φυση και καθαρο αερα, πρασινα φυλλωματα και χρυσα φυλλα ελιας…

Ειχαμε και τη στανη του αλλου γειτονα κοντα μας.Ειχαμε κι απ αυτό…Και ωραιες…ευωδιες…και βελασματα διαφορων τυπων…κι αμα γυρναγε αλλιως ο αερας …μας επαιρναν καλα τα…σκαγια…Αλλα τι να κανεις???Αμα πινεις το κατσικισιο το γαλατακι και τρως το τυρακι, καλα δεν είναι??Μη μιλας το λοιπον παρα να λες να μη φυσαει ετσι και να μην σε πετυχει αμα τρως στη βεραντα το μεσημερι ή αμα πινεις τον πρωινο καφε στη δροσια αμεριμνος ή τρως το βραδυ το καρπουζι…Άλλες ευωδιες λεμε…δεν εχουμε από τετοιες στην πολη…..

Και στο μοναστηρι πηγαμε καμποσες φορες.Στην Παναγια μας…Και ηρεμησε το πνευμα μας…Και ηρθαμε πιο κοντα στο Θεο…Και μιλησαμε με κοσμο…και με την Ηγουμενη…κι ηταν πολύ καλα…πολύ καλα….

Κι αποψε που το καινουριο φεγγαρακι εχει βαλει τα καλα του κι ετοιμαζεται την άλλη βδομαδα να γιομισει καλα καλα κι ο  αχαΪκος ουρανος είναι γεμαααατος αστερια, οι διακοπες μας οι φετεινες τελειωνουν…Ηταν ομορφα, πολύ ομορφα,και θα μπορουσα δεκα σελιδες ακομη να γραψω, όπως γραφαμε εκθεση ιδεων όταν ημασταν πιτσιρικια…Μακαρι και το άλλο καλοκαιρι να μας βρει καλα να γεμισουμε παλι το εξοχικο με οικογενεια και με χαρές…

Οι κοτσιδες της Ραπουνζελ με τα φουσκωτα μαγουλακια.

Τα πρωτα μου τσουρεκια τα ειχα φτιαξει θυμαμαι, οταν ημουν 18 ετων νιατο και πηγαινα στην τριτη ταξη του Λυκειου.Εκει καπου αναμεσα στα Αρχαια και στην Ιστορια, στις εκθεσεις στα Αγγλικα και στα Λατινικα, βρηκα χρονο και ...μετα απο μια συντομη αλλα...εποικοδομητικη επισκεψη στη θεια τη βραβευμενη, εφερα σπιτι τη συνταγη για τα πολυποθητα τσουρεκια!!!!

Γρηγορα γρηγορα συγκεντρωσα τα υλικα και εκμεταλλευομενη πολυωρη απουσια της μαμας, εβαλα μπροστα να τα σκαρωσω.Εμπειρια?? Μηδενικη απολυτως!!Κεφι και ορεξη??Τεραστια!!!!

Οταν ομως δεν εχεις ξαναμπει σε τετοια διαδικασια, ειναι ζορικο το πραγμα κι αρχιζεις να προσευχεσαι "Ωχ Παναγιτσα μου, κανε να τα πετυχω και να μοιαζουν με τσουρεκια γιατι θα ακουσω τον εξαψαλμο μεγαλοβδομαδιατικα και μην το φαει το ζυμαρι ο σκουπιδοντενεκες, Παναγιτσα μου, αμαρτια ειναι!

Και τι γινεται οταν η ποσοστητα του αλευρου που σου ειπε η θεια, ειναι υπερβολικα μικρη, το ζυμαρι ζουμερο και χυλωδες σαν να βραζεις  τραχανα, τα χερια χωμενα και χαμενα ως τους αγκωνες μεσα κι εσυ πιο πολυ παριστανεις την κυρα μας τη μαμμη παρα την home cook???E???

Που να ξερει η επιδοξη φοιτητρια οτι το ζυμαρι δεν πρεπει να κολλαει στα χερια και γι αυτο θελει παραπανω αλευρακι κι εναν βοηθο να ριχνει λιγο λιγο???Και βουτυρωμενα καλα χερακια????

Anyway, τα τσουρεκια με το ετσι και το αλλιως  κι επειδη το  τσουρεκενιο ζυμαρακι ειναι πολυ καλοβολο, το καλο μου, εγιναν τα καημενα και μαλιστα αρκετα καλα για τις προυποθεσεις τις υπαρχουσες, ή μαλλον τις σχεδον ανυπαρκτες....

Απο τοτε τσουρεκια εχω φτιαξει απειρα.Κι οχι μονο πασχαλινα.

Παντα μοσχοβολουν μυρωδικα,μαχλεπι και μαστιχα, κακουλέ και πορτοκαλι  κι εχουν μια απεραντη βουτυρατη "γλυκα" μαμαδιστικης κουζινας.

Εφετος τα τσουρεκια παλι μονη μου τα εφτιαξα, αλλα ειχα καλη παρεα!!Τα παιδια μου και η παρεα τους μου εκανε συντροφια.

Κι επειδη, ε βρε παιδι μου, ολο και κατι νεο θελω να φτιαξω, κατι πιο πρωτοτυπο κι εντυπωσιακο αλλα κυριως νοστιμο και  ομορφο, τι πιο καλο απο το διαδικτυο και τις οδηγιες του για το πλασιμο  των τσουρεκιωνε?????

Εγω ζυμωνα και τα παιδια με βοηθησαν ξεκινωντας και σταματωντας τα βιντεακια με τις οδηγιες!!!!"Πατα το, οκ, περιμενε να δω πως το κανει η Βικυ, α την ατιμη, τι τεχνητρα ειν' ετουτη, κατσε, πως το γυρισε τωρα αυτο, εκεινο το εστριψε, πηρε το δεξι κορδονι,αφησε το αριστερο,  κατσε , μη βιαζεσαι, δεν προλαβα να το δω ξαναγυρνα το πισω,αχ το' χασα, ξαναβαλτο απ την αρχη!!!"

Τα τσουρεκια το λοιπον εφετος εγιναν ακομη πιο ομορφα , πιο νοστιμα, πιο μυρωδατα, πιο αφρατα , σαν φουσκωτα μαγουλακια, σαν τις κοτσιδες της Ραπουνζελ, γιατι ειχαν αρωμα παρεας και εφηβικου μοναδικου ερωτα!!!!Ποιος να μου το ελεγε το 1986 , οταν πρωτοεφτιαξα εκεινα τα πρωτα, οτι τοσα χρονια μετα θα τα εφτιαχνα ακομη και με τετοια παρεα!!!!Τυχερη ειμαι!!Το ξερω!!!!

Mια (ομορφη) ζωη στα θρανια......

Εφετος κλεινοντας  19  χρονια στην  εκπαιδευση, ενταξει, ουτε πολλα ,ουτε λιγα, αναποφευκτα αρχιζεις να κανεις έναν απολογισμο…

Κατ’ αρχην, το να εχεις να κανεις με παιδια , ειδικα με πιο μεγαλα,είναι μια πολύ διασκεδαστικη ιστορια.Κι αυτό γιατι οσο χαλια κι αν εισαι, οσο μπαϊλντισμενη και συγχισμενη και νευριασμενη με 102 αλλα πραγματα , αυτά τα ατιμουλικα μπορουν σε  χρονο μηδεν να σου φτιαξουν το κεφι και τη διαθεση!!!Και όχι σκοπιμα…!!!Οχι μονον όταν εισαι χαλια και φαινεσαι από χιλιομετρα, γιατι δεν είναι παντα ευκολο και εφικτο να αφηνεις τις εγνοιες σου εξω από τη σιδερενια πορτα του προαυλιου!!!

Ακομη και με τη χαζομαρα που θα εκσφενδονισουν με μορφη αποριας!!!Το αποτελεσμα είναι να ξεχασεις την πικρα σου και να ασχοληθεις με τη χαζομαρα που εκσφενδονιστηκε,  σκεπτομενη… τι δεν τους εχω πει ή μηπως το καταλαβαν λαθος αυτό που ειπα και το πεταξαν αυτό τωρα??Αρα, παμε απ την αρχη!!!Και ξαναπας  απ την αρχη , αλλα με διαφορετικο τωρα τροπο!!!Και εχεις την ευκαιρια και τη δυνατοτητα να κουβεντιασεις και να μαθεις κι εσυ, ο δασκαλος, απο αυτα, καθε μερα και κατι παραπανω...

Ενώ κανεις μαθημα, παντα , αν θελεις να εκτιμας τον εαυτο σου και να σεβεσαι τη δουλεια σου,  ερχεσαι στη θεση του μαθητη,και  καθεται αυτος στην εδρα σου.Πώς θα ηθελα να μου τα πει για να τα καταλαβω , αρα να τα θυμαμαι και να χρειαστω ελαχιστο χρονο να τα εμπεδωσω σπιτι μου???

Ποσο χαλια κατασταση ειχα ζησει όταν ,ως μαθητρια, και με λειψές ωρες υπνου, βασανιζομουν να καταλαβω την Ιστορια όπως τη διδασκομουν από ένα ζωντανο …΄’κασσετοφωνο’  που ξαναπαταγε  το play , όταν ακουγοταν διευκρινιστικη ερωτηση μεσα στην ταξη!!!!!Αυτο!!Ετσι ΔΕΝ  θα τα πω λοιπον.Θα τα κανω τοσο απλα , που πιο απλα να μην γινονται, πενηνταρακια,  που λεγαμε παλια!!Θα τους μαθω τη Γραμματικη μεσα από παραδειγματα και την Ιστορια,η οποια παρεμπιπτοντως ηταν ανεκαθεν και είναι μια  μεγαλη περιπετεια, θα την πω σαν παραμυθι, οσο είναι αυτό εφικτο…Εξαιτιας αυτου του τροπου διδασκαλιας, οι περισσοτεροι  μαθητες μου αγαπησαν την Ιστορια, και δε δισταζουν να μου θυμιζουν ότι αυτο τους αρεσει πολύ και τους διευκολυνει. Ξεφευγοντας από την τυπικη και αοσμη, ανοστη,αχρωμη,αγευστη διδασκαλια καταλαβαν τι σημαινει Ιστορια…. Θυμουνται γεγονοτα και προσωπα και ειμαι σιγουρη ότι αυτά θα  μεινουν στο μυαλο τους!!

Και την αγγλικη Γραμματικη στοχος ηταν και είναι να τη θυμουνται μεσα από παραδειγματα , σε ένα μεγαλο ποσοστο, και όχι από κανονες που αποστηθισαν και την άλλη μερα τους ξεχασαν…

Μια άλλη πλευρα εξισου , για να μην πω ακομη πιο, σημαντικη, είναι να φερνεις στη σκεψη σου το γονιο του μαθητη που εχεις μπροστα σου.Πώς θα ηθελε η μανα και ο πατερας αυτου του παιδιου να του φερθει ο δασκαλος  του???Πώς θα ηθελε να το διδαξει??? Μια στο καρφι και μια στο πεταλο! Με σταθερη  αυστηροτητα , με σωστες υποδειξεις, με φροντιδα για προσωπικες παρεμβασεις ,αφου μιλαμε για διαφορετικες προσωπικοτητες που εχουμε να φωτισουμε και να διαπλασουμε, με ενδιαφερον, με προσεγγιση  σωστη, διακριτικα , με σεβασμο ,αλλα και δυναμικα ταυτοχρονα.Πώς θελω εγω να είναι οι δασκαλοι του δικου μου  παιδιου?Ετσι θελω και πρεπει να διδασκω και τα παιδια του κοσμου…Να τα αγαπω , να τα νοιαζομαι, να τους δειξω πραγματα και συμπεριφορες και σταση ζωης που δεν ξερουν και που , σε συνεργασια με το γονιο, θα τους μαθουμε!!!

Από τις μεγαλυτερες συγκινησεις ετσι, είναι όταν οι μαθητες σου ερχονται διακριτικα  και σου ψιθυριζουν στο αυτι…   <<Σ ευχαριστω δασκαλα….Για εκεινο που ειπες πριν , για την επεξηγηση, για τη δευτερη και τριτη ευκαιρια που μου εδωσες να διορθωσω το ταδε, για το ότι δεν με προσεβαλες μπροστα σε ολους αλλα με πηρες στην ακρη και με παρατηρησες διακριτικα και μου υπεδειξες τη σωστη συμπεριφορα.Σ ευχαριστω που καταλαβες ποσο χαλια ημουν προχθες κι ότι αν μ εξεταζες, θα σε απογοητευα γιατι δεν ειχα διαβασει.Σ ευχαριστω που με καταλαβαινεις, που μου τα λες απλα,που εχεις  απειρη υπομονη με ολους μας,σ ευχαριστω που καταλαβες ότι τα χαλασα με το κοριτσι μου και ημουν κομματια.Ποσο μας αρεσει οταν  μας ρωτας με ενδιαφερον  τι κανουμε και πώς ειμαστε,  πριν αρχισεις το μαθημα.Μα δε βαριεσαι ποτε,δασκαλα???>>

Λεγεται ότι οσον αφορα την κουραση , δυο ωρες σωστου, συντονισμενου και δυναμικου μαθηματος ισοδυναμουν  για τον εργαζομενο εκπαιδευτικο με το μισο  χρονο σε άλλη εργασια.Κατα πασα πιθανοτητα εχουν δικιο.Τις περισσοτερες φορες βγαινεις από το μαθημα με μυαλο κουδουνι και με βαρυ κεφαλι από την προσπαθεια και την ενταση να γινει η δουλεια σου σωστα και να εχει αποτελεσμα .Ομως όταν δεχεσαι την αγαπη των παιδιων κι όταν τα βλεπεις  χαμογελαστα και συνεργασιμα να σε παρακολουθουν και να ενδιαφερονται πραγματικα, τοτε οντως η κουραση μενει  η μιση…

Θελω πολύ ,όταν μετα από χρονια με συναντουν στο δρομο, να μη με προσπερνουν αδιαφοροι, αλλα να με θυμουνται με νοσταλγια και αγαπη…και να με χαιρετουν.Και μακαρι να προλαβω να διδαξω και τα παιδια τους…

Σα να μπαινει η ανοιξη....

Σημερα πρωτη μερα που στ αληθεια "επιασα"  μυρωδια ανοιξης...Δεν ηταν μονο η λιακαδα που μας αγκαλιασε...Ηταν αυτη η ξεχωριστη λεπτη οσμη που τρυπωσε απ τα παραθυρα, τοσο χαρακτηριστικη της ανοιξης που μπαινει...Τωρα μπορω να περιμενω και τα χελιδονακια....

Φρέζες της Ανοιξης...

Άνοιξη σημαίνει …φρέζες  και φρέζες σημαίνει άνοιξη και Σαρακοστή…

Φρέζες σημαίνει για μένα μοσχοβολιά που με φέρνει πίσω στα παιδιάτικα  μου, τότε που περίμενα με αγωνία να δω αν θα …ξαναφυτρωσουν τα αγαπημένα μου λουλουδάκια και κοίταζα βιαστικά  το παρτέρι στην μπροστινή αυλή  κάθε πρωί που έφευγα για το σχολείο…

Όταν επιτέλους έσκαγαν μύτη, ήμουν σίγουρη ότι είχε περάσει η Καθαροδευτερα και άρχιζαν οι Ακολουθίες  των Χαιρετισμών…

Και περίμενα……..

Πάντα στους Χαιρετισμούς η γιαγιά Ελένη , έκοβε από την αυλή ένα μπουκετάκι, την ώρα που βγαίναμε να πάμε στην εκκλησία…Ηταν συνήθως άσπρες και η μυρωδιά τους πιπεράτη και  αξεπέραστη… Στο δρομο μου τις εδινε να τις κρατω εγω…

 Πάντα τις ακουμπούσε με ευλάβεια περισσή στο  περιποιημένο και αρχοντοστόλιστο  προσκυνητάρι που βρισκόταν η εικόνα της Παναγιάς…

«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια….»

Όσο κι αν αγαπούσα τη δασκάλα μου  κι όσο κι αν επέμεναν κάποιες φορές  μαμά και γιαγιά   να μου κόψουν να πάω και σ εκείνη –σαν… ‘καλό’ παιδί…- φρεζουλες, εγώ αρνιόμουν πεισματικα.Αυτες ήταν μόνο για την εκκλησια….για την Παναγία…και ήταν οι φρέζες της γιαγιάς μου….

Αργότερα έπεσαν τσιμέντα στην αυλή , έγιναν αλλαγές και οι βολβοί καταστράφηκαν…

Οι φρέζες δεν ξαναβγήκαν εκεί…

Βγήκαν κάνα δυο μόνο σε μια άλλη μεριά του κήπου τις οποίες και πρόσεχε η γιαγιά πολύ και δεν άφηνε κανέναν να τις ακουμπήσει!!!!!

Η γιαγιά έζησε μέχρι τα 92 της και πέθανε όρθια ένα απόγευμα του Μαρτη πριν από 6 χρονια…στην αυλή της, κοντά στις λιγοστές πια φρέζες της…

Την ίδια ακριβώς  ώρα που εγώ στη βεράντα μου , κατά απίστευτα συμπτωματικό τρόπο, «έσπρωχνα» βολβούς από τα αγαπημένα μου ανθάκια σε γλάστρες…

Δεν έχω ξαναφυτέψει από τότε τέτοια…  και ούτε πρόκειται ξανά…

Η μυρωδια τους όμως είναι και θα παραμεινει ταυτισμενη με ανοιξη, γιαγια και Χαιρετισμους…

Χαρταετοι...

Σημερα το μεσημερακι ,κι ενω μαγειρευα, πηρε η ματια μου δυο χαρταετους, να καμαρωνουν ψηλα κανοντας ναζακια και ...κουνηματα με το ανοιξιατικο αερακι...Σκεφτηκα οτι καποιοι μπομπιρες θα βρηκαν ευκαρια να τους πεταξουν, αφου την Καθαρη Δευτερα λογω κακοκαιριας δεν θα τα ειχαν καταφερει.Κι ο χειμωνας ηταν τοσο βαρυς και παρατεταμενος εφετος ...

Ηρθαν ετσι  τοσο ομορφα και τοσο γλυκα στο μυαλο αναμνησεις παιδικων χρονων...
Τοτε που στην αυλη,μαζευοντας χειμωνιατικο ηλιο κατω απο την κληματαρια την χωρις φυλλωμα ακομη,εξω απο την κουζινα της γιαγιας,πριν απο τριαντα  τοσα χρονια σκαρωναμε με τον παππου μου χαρταετους.Οχι μονο εναν!!!Τουλαχιστον δυο-τρεις.
Ο παππους, απο το Γκιουλμπαξε της Μικρας Ασιας, κοντα στη Σμυρνη,ηξερε απο μικρος να φτιαχνει μονος του τα "τσερκενια".Ετσι τους ελεγαν!!
Εβρισκε κι εκοβε μετρημενα με λεπτομερεια τα πηχακια,κολλα για να τα ενωσει,σπαγγο για να τα δεσει με τεχνη και με ισες αποστασεις ωστε να κρεμασει μετα την ουρα απο παλιες εφημεριδες και τα "σκουλαρικια"του, τα ζύγια για να εχει σωστη ισορροπια και να ανεβει ψηλα στον ουρανο.
Και πολυχρωμες κολλες, γερές ,να μην σκιζονται οι χαρταετοι, αλλα να ειναι κι ομορφοι και διαφορετικοι και να ξεχωριζουν απ τους αλλους...
Και τους αραδιαζαμε τον εναν διπλα στον αλλον,πανω στη μαντρα...Κι ερχονταν και τ αλλα παιδια της γειτονιας και τους χαζευαν...Θυμαμαι εναν πολυ μεγαλο που ειχε φτιαξει.Ηταν-πιτσιρικακι εγω τοτε-τουλαχιστον μιαμιση φορα το υψος μου!!!
Και την Καθαρη Δευτερα ανεβαιναμε παρεα στο βουνο,στα Τουρκοβουνια και τον αμολουσαμε...
"Αμολα καλουμπα παππου!!!!Ν ανεβει ψηλα, πολυ πολυ ψηλα!!!!"
Κι οσο δεν ειχα παει ακομη στο σχολειο,μ επαιρνε στους ωμους του κι ανεβαιναμε,οχι μονο μια ,τη συγκεκριμενη μερα,αλλα όποτε ειχε καθαρο καιρο κι αερακι  μεσα στη Σαρακοστη για ν ανεβει ο χαρταετος....Μου ελεγε συναμα ιστοριες απο τις Πατριδες,τοτε που μικρος,πριν την Καταστροφη,πετουσε με τους φιλους του κι εκεινος τσερκενια και συναγωνιζονταν ποιος θα φτασει τον δικο του πιο ψηλα απο τους αλλους!!!!
Τωρα το ξερω οτι  μας βλεπει απο εκει ψηλα χαιρεται πολυ!!!Κι οταν ανεβαινει ο χαρταετος που αμολανε τα δισεγγονα του ψηλα εκει.... ψηλα, τον βλεπει και χαιρεται ακομη περισσοτερο η ψυχουλα του...

Για την Ελενη την αδερφη μου, το Ελενακι απο τη Σαμο, τη Μπιλλη,τη Φοιβη, τη Νικη , τη Λια,τη Σοφια, τη Ρουλα.Για ολες μας!!!!!

Καραμελωμενα διαδικτυακα πορτοκάλια...

Οταν πριν απο πεντε  χρονια ψαχνοντας μια συνταγη για καραμελωμενα πορτοκαλια στο διαδικτυο, τοτε που ηξερα δεν ηξερα καλα καλα να γραφω στο word ή να σερφαρω εστω στοιχειωδως, δεν πιστευα και δεν περιμενα οτι μια τετοια αναζητηση θα με μαθαινε αλλα και θα με εφερνε εδω ακριβως...

Εχοντας δε , περασει και απο ταχυρρυθμα σεμιναρια εκμαθησης των βασικων δεξιοτητων στο σχολειο που βρισκομαι , ηταν τουλαχιστον ντροπη να βλεπω οτι ελαχιστα στοιχεια  αφομοιωνα αφου δεν εκανα εξασκηση οταν γυριζα στο σπιτι. Η εικονα της  μαμας που  οταν γυριζει απ τη δουλεια και δεν ξερει απο που να πιασει και που να τελειωσει!!!. Πού χρονος για εξασκηση στον υπολογιστη...?

Και τοτε γνωρισα, μεσα απο τα...πορτοκαλια, τις "Συνταγες της Παρεας".Μια δροσερη και νοστιμη συντροφια που απαντησε σε πολλες αποριες μου,μ' εβαλε για τα καλα στο γευστικο κοσμο της δημιουργιας μεσα στην κουζινα, μου εμαθε μυστικα και κολπα,αλλα κυριως και πανω απ ολα , αυτο το να το πω απο-την-κοιλια-της-μανας-μου χομπυ, με ωθησε να αρχισω να σκαλιζω και να ψαχνω τον υπολογιστη αφου επρεπε να τον μαθω προκειμενου να επικοινωνω πιο ανετα με τις αλλες....μαγειρισσες .!!!!

Ρωτωντας πας στην πολη!!!

Ρωτα απο δω, ρωτα απο κει, ρωτα το συζυγο, τη φιλη , τους μαθητες μου (κυριως αυτους) και εφαρμοζοντας τις οδηγιες τους , συμπληρωνα το puzzle, αυτο που τελικα δεν συμπληρωνεται ποτε, αλλα που όπου κι αν εχεις φθασει, νιωθεις ικανοποιημενος. 

Κι εδω ερχεται το καλυτερο...

Σε μια εποχη που εξαιτιας συγκεκριμενου συμβαντος ειχε εξαφανιστει απο το μυαλο μου η εκτιμηση στο ζητημα "φιλία", εφεραν οι συγκυριες στο δρομο μου καποιες ψυχουλες...αναπαντεχα, απροσδοκητα κι  ανελπιστα ...Κι αλλες μαμαδες, νοικοκυρες, εργαζομενες και συζυγοι, βρεθηκαμε να συζηταμε για τα θεματακια μας, τα νευρα μας, τις εγνοιες μας , τα παιδια μας, τα ...πιο μεγαλα παιδια μας (τους συζυγους δηλαδη...) το τι μας λειπει, το τι θυσιαζουμε για να ειναι η οικογενεια καλα!!! Η Παρεα μεγαλωσε και εγινε πιο ζεστη και πιο οικεια..Τηλεφωνηματα συμπληρωσαν το...μενου και εξοδοι για καφεδακι ,οχι συχνες αλλα σιγουρα με λαχταρα για επικοινωνια και κουβεντουλα. 

Στο τωρα...

Tωρα πια ο κυκλος ναι  μεν, αναγκαστικα περιοριστηκε, απο τις πολλες μανουλες,μαγειρισσες και νοικοκυρες σε καποιες μετρημενες φιλες, εξαιρετικα αξιολογα και ζεστα ατομα που λες "δεν θελω να φυγουν απ τη ζωη μου οσο υπαρχω!!!!".

Πως ειναι οταν βραζεις το χυμο των σταφυλιων και απο πολλα κιλα μενει  στο τελος το συμπυκνωμα, το πετιμεζι!!???Ετσι κι εμεις!!Αναζηταμε η μια την αλλη,να μοιραστουμε τις σκεψεις μας, να μαθουμε αν ειναι ολες καλα, να κανονισουμε να βρεθουμε,με ...μεγαλα αυτια που ξερουν να ακουν, να κλαψουμε ανοιχτα μπροστα τους και μαζι τους για να μοιραστουμε την εγνοια και τον καημο, να γελασουμε με την ψυχη μας, να προσφερουμε ό,τι μπορουμε, τη συμβουλη, τη σκεψη ,,ακομη και το απλουστερο ,που ομως ειναι πολυτιμο γιατι ειναι...απο καρδιας!!!!

Μακαρι να παλιωσουμε σαν καλο γλυκο, σαμιωτικο  κρασι......

Σας φιλω ολες!!!Στολιζετε την καρδια μου και το ξερετε..... <3

.

Ζηλίστα με το χαλκωμα, Ζηλίστα με το ασημι...

''Νυφη, οχι οπως ηξερες,... οπως ήβρες...''.Μια "νυφη" αναμεσα σε τριαντα τοσους  Ζηλιστινους,μια νυφη με καταβολες μικρασιατικες κι ανατολιτικες, πώς ειναι οταν μετα απο 23 πια χρονια εχει πετυχει να ενταχθει και να προσαρμοστει στα ...ρουμελιωτικα δεδομενα, κουλτουρα ,πολιτισμο?

Χθες το βραδακι η Ζηλιστινοι ειχαν μαζωξη στο σπιτι της θειας Δημητρας!Ηταν οπως ευστοχα ειπωθηκε, "η πλατεια του χωριού αλλα...με ταβανι"!!!!

Ημουν κι εγω εκει...

Οι νοικοκυρες ειχαν φτιαξει η καθεμια το κατιτις της για να συμβαλλει στο παρτυ-ρεφενε  ,προκειμενου να μην επωμιστει τα παντα η οικοδεσποινα.Παρελασαν χορτοπιτες ,τυροπιτες,μακαρονοπιτες κατσικι πολυωρα  ψημενο στο τζακι, στη γαστρα ,σαρμαδακια κατσικισιο τυρι και τελος μπακλαβας.Οι ουρανισκοι βραχηκαν απο κρασι κοκκινο φερμενο απ τις Καμάρες, τον συνδεδεμενο  με ''αερογεφυρα καρδιας"  τοπο των Ζηλιστινων.Τα προσωπα χαμογελασαν πλατια μετα απο 2-3 ποτηρακια και το πανηγυρι αρχισε!!!!

Αναμνησεις………..

Όταν …μπλεκεις με Ζηλιστινους είναι σιγουρο ότι με τις πρωτες δυο-τρεις κουβενετες είναι προθυμοτατοι να  ανοιξουν το κουτακι των αναμνησεων.Οταν αυτό το κουτακι ανοιξει, φυσα αερας καθαρος και παγωμενος φερνοντας μυρωδιες βουνου, από Βαρδουσια και Οξυα και Σαρανταινα

.

          Ζηλίστα με το χάλκωμα ,  Ζηλίστα με το ασήμι ,

    μαστοροχώρι μια φορά , δασκαλοχώρι τώρα ,  

    κονάκι τον αγάδωνε ,των ασκεριών συρίμι ,

     της λευτεριάς το φλάμπουρο ψηλοσηκώνεις φόρα .

   Το κεφαλάρι σου όμορφο σε ποιόν δεν έχει αρέσει

    κι όντας τα χαμοκέρασα και όντας πολλά τα χιόνια !

Ειναι αξιοθαυμαστη η λατρεια  τους για τον τοπο τους, το μοναδικο χωριο τους. Ειδικα οι παλαιοτεροι εχουν απειρα πραγματα να θυμηθουν και να αναβιωσουν με ένα πολύ ιδιαιτερο τροπο.Δεν είναι μονο η ντοπιολαλια που διαφυλασσεται ευλαβικα και ενσυνειδητα με ‘αυστηρο ,δωρικο’ τροπο, είναι και ο ‘δωρικος’ τροπος σκεψης και αντιδρασης, ο ψυχισμος τους, το απιστευτο  δεσιμο τους, η συμπνοια, το αξεπεραστα ευφυεστατο χιουμορ και τα πειραγματα.Σαν  από άλλη εποχη βγαλμενοι, αντιστεκομενοι  σθεναρα στο ξεροβορι του συγχρονου πολιτισμου μονο και μονο για να διατηρηθει η τοπικη τους ταυτοτητα, για να μην την καταπιει το παραπανω…ξεροβορι…Προσπαθεια αυτης της διατηρησης, χρεος ζωης αυτή και μαλιστα με κάθε κοστος…

( http://www.kidonia.gr/index.html)

Καλημερα!Ο καιρος δεν λεει να φτιαξει κι ο Μαρτης επειβεβαιωνει το "γδαρτης και παλουκοκαφτης"Ολη νυχτα ο ανεμος εδωσε και πηρε κι ερχονται και παγωμενες βροχες, κατα πως φαινεται.Θ'αργησει η Ανοιξη εφετος αλλα θα ερθει....