Mια (ομορφη) ζωη στα θρανια......

Εφετος κλεινοντας  19  χρονια στην  εκπαιδευση, ενταξει, ουτε πολλα ,ουτε λιγα, αναποφευκτα αρχιζεις να κανεις έναν απολογισμο…

Κατ’ αρχην, το να εχεις να κανεις με παιδια , ειδικα με πιο μεγαλα,είναι μια πολύ διασκεδαστικη ιστορια.Κι αυτό γιατι οσο χαλια κι αν εισαι, οσο μπαϊλντισμενη και συγχισμενη και νευριασμενη με 102 αλλα πραγματα , αυτά τα ατιμουλικα μπορουν σε  χρονο μηδεν να σου φτιαξουν το κεφι και τη διαθεση!!!Και όχι σκοπιμα…!!!Οχι μονον όταν εισαι χαλια και φαινεσαι από χιλιομετρα, γιατι δεν είναι παντα ευκολο και εφικτο να αφηνεις τις εγνοιες σου εξω από τη σιδερενια πορτα του προαυλιου!!!

Ακομη και με τη χαζομαρα που θα εκσφενδονισουν με μορφη αποριας!!!Το αποτελεσμα είναι να ξεχασεις την πικρα σου και να ασχοληθεις με τη χαζομαρα που εκσφενδονιστηκε,  σκεπτομενη… τι δεν τους εχω πει ή μηπως το καταλαβαν λαθος αυτό που ειπα και το πεταξαν αυτό τωρα??Αρα, παμε απ την αρχη!!!Και ξαναπας  απ την αρχη , αλλα με διαφορετικο τωρα τροπο!!!Και εχεις την ευκαιρια και τη δυνατοτητα να κουβεντιασεις και να μαθεις κι εσυ, ο δασκαλος, απο αυτα, καθε μερα και κατι παραπανω...

Ενώ κανεις μαθημα, παντα , αν θελεις να εκτιμας τον εαυτο σου και να σεβεσαι τη δουλεια σου,  ερχεσαι στη θεση του μαθητη,και  καθεται αυτος στην εδρα σου.Πώς θα ηθελα να μου τα πει για να τα καταλαβω , αρα να τα θυμαμαι και να χρειαστω ελαχιστο χρονο να τα εμπεδωσω σπιτι μου???

Ποσο χαλια κατασταση ειχα ζησει όταν ,ως μαθητρια, και με λειψές ωρες υπνου, βασανιζομουν να καταλαβω την Ιστορια όπως τη διδασκομουν από ένα ζωντανο …΄’κασσετοφωνο’  που ξαναπαταγε  το play , όταν ακουγοταν διευκρινιστικη ερωτηση μεσα στην ταξη!!!!!Αυτο!!Ετσι ΔΕΝ  θα τα πω λοιπον.Θα τα κανω τοσο απλα , που πιο απλα να μην γινονται, πενηνταρακια,  που λεγαμε παλια!!Θα τους μαθω τη Γραμματικη μεσα από παραδειγματα και την Ιστορια,η οποια παρεμπιπτοντως ηταν ανεκαθεν και είναι μια  μεγαλη περιπετεια, θα την πω σαν παραμυθι, οσο είναι αυτό εφικτο…Εξαιτιας αυτου του τροπου διδασκαλιας, οι περισσοτεροι  μαθητες μου αγαπησαν την Ιστορια, και δε δισταζουν να μου θυμιζουν ότι αυτο τους αρεσει πολύ και τους διευκολυνει. Ξεφευγοντας από την τυπικη και αοσμη, ανοστη,αχρωμη,αγευστη διδασκαλια καταλαβαν τι σημαινει Ιστορια…. Θυμουνται γεγονοτα και προσωπα και ειμαι σιγουρη ότι αυτά θα  μεινουν στο μυαλο τους!!

Και την αγγλικη Γραμματικη στοχος ηταν και είναι να τη θυμουνται μεσα από παραδειγματα , σε ένα μεγαλο ποσοστο, και όχι από κανονες που αποστηθισαν και την άλλη μερα τους ξεχασαν…

Μια άλλη πλευρα εξισου , για να μην πω ακομη πιο, σημαντικη, είναι να φερνεις στη σκεψη σου το γονιο του μαθητη που εχεις μπροστα σου.Πώς θα ηθελε η μανα και ο πατερας αυτου του παιδιου να του φερθει ο δασκαλος  του???Πώς θα ηθελε να το διδαξει??? Μια στο καρφι και μια στο πεταλο! Με σταθερη  αυστηροτητα , με σωστες υποδειξεις, με φροντιδα για προσωπικες παρεμβασεις ,αφου μιλαμε για διαφορετικες προσωπικοτητες που εχουμε να φωτισουμε και να διαπλασουμε, με ενδιαφερον, με προσεγγιση  σωστη, διακριτικα , με σεβασμο ,αλλα και δυναμικα ταυτοχρονα.Πώς θελω εγω να είναι οι δασκαλοι του δικου μου  παιδιου?Ετσι θελω και πρεπει να διδασκω και τα παιδια του κοσμου…Να τα αγαπω , να τα νοιαζομαι, να τους δειξω πραγματα και συμπεριφορες και σταση ζωης που δεν ξερουν και που , σε συνεργασια με το γονιο, θα τους μαθουμε!!!

Από τις μεγαλυτερες συγκινησεις ετσι, είναι όταν οι μαθητες σου ερχονται διακριτικα  και σου ψιθυριζουν στο αυτι…   <<Σ ευχαριστω δασκαλα….Για εκεινο που ειπες πριν , για την επεξηγηση, για τη δευτερη και τριτη ευκαιρια που μου εδωσες να διορθωσω το ταδε, για το ότι δεν με προσεβαλες μπροστα σε ολους αλλα με πηρες στην ακρη και με παρατηρησες διακριτικα και μου υπεδειξες τη σωστη συμπεριφορα.Σ ευχαριστω που καταλαβες ποσο χαλια ημουν προχθες κι ότι αν μ εξεταζες, θα σε απογοητευα γιατι δεν ειχα διαβασει.Σ ευχαριστω που με καταλαβαινεις, που μου τα λες απλα,που εχεις  απειρη υπομονη με ολους μας,σ ευχαριστω που καταλαβες ότι τα χαλασα με το κοριτσι μου και ημουν κομματια.Ποσο μας αρεσει οταν  μας ρωτας με ενδιαφερον  τι κανουμε και πώς ειμαστε,  πριν αρχισεις το μαθημα.Μα δε βαριεσαι ποτε,δασκαλα???>>

Λεγεται ότι οσον αφορα την κουραση , δυο ωρες σωστου, συντονισμενου και δυναμικου μαθηματος ισοδυναμουν  για τον εργαζομενο εκπαιδευτικο με το μισο  χρονο σε άλλη εργασια.Κατα πασα πιθανοτητα εχουν δικιο.Τις περισσοτερες φορες βγαινεις από το μαθημα με μυαλο κουδουνι και με βαρυ κεφαλι από την προσπαθεια και την ενταση να γινει η δουλεια σου σωστα και να εχει αποτελεσμα .Ομως όταν δεχεσαι την αγαπη των παιδιων κι όταν τα βλεπεις  χαμογελαστα και συνεργασιμα να σε παρακολουθουν και να ενδιαφερονται πραγματικα, τοτε οντως η κουραση μενει  η μιση…

Θελω πολύ ,όταν μετα από χρονια με συναντουν στο δρομο, να μη με προσπερνουν αδιαφοροι, αλλα να με θυμουνται με νοσταλγια και αγαπη…και να με χαιρετουν.Και μακαρι να προλαβω να διδαξω και τα παιδια τους…

Σα να μπαινει η ανοιξη....

Σημερα πρωτη μερα που στ αληθεια "επιασα"  μυρωδια ανοιξης...Δεν ηταν μονο η λιακαδα που μας αγκαλιασε...Ηταν αυτη η ξεχωριστη λεπτη οσμη που τρυπωσε απ τα παραθυρα, τοσο χαρακτηριστικη της ανοιξης που μπαινει...Τωρα μπορω να περιμενω και τα χελιδονακια....

Φρέζες της Ανοιξης...

Άνοιξη σημαίνει …φρέζες  και φρέζες σημαίνει άνοιξη και Σαρακοστή…

Φρέζες σημαίνει για μένα μοσχοβολιά που με φέρνει πίσω στα παιδιάτικα  μου, τότε που περίμενα με αγωνία να δω αν θα …ξαναφυτρωσουν τα αγαπημένα μου λουλουδάκια και κοίταζα βιαστικά  το παρτέρι στην μπροστινή αυλή  κάθε πρωί που έφευγα για το σχολείο…

Όταν επιτέλους έσκαγαν μύτη, ήμουν σίγουρη ότι είχε περάσει η Καθαροδευτερα και άρχιζαν οι Ακολουθίες  των Χαιρετισμών…

Και περίμενα……..

Πάντα στους Χαιρετισμούς η γιαγιά Ελένη , έκοβε από την αυλή ένα μπουκετάκι, την ώρα που βγαίναμε να πάμε στην εκκλησία…Ηταν συνήθως άσπρες και η μυρωδιά τους πιπεράτη και  αξεπέραστη… Στο δρομο μου τις εδινε να τις κρατω εγω…

 Πάντα τις ακουμπούσε με ευλάβεια περισσή στο  περιποιημένο και αρχοντοστόλιστο  προσκυνητάρι που βρισκόταν η εικόνα της Παναγιάς…

«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια….»

Όσο κι αν αγαπούσα τη δασκάλα μου  κι όσο κι αν επέμεναν κάποιες φορές  μαμά και γιαγιά   να μου κόψουν να πάω και σ εκείνη –σαν… ‘καλό’ παιδί…- φρεζουλες, εγώ αρνιόμουν πεισματικα.Αυτες ήταν μόνο για την εκκλησια….για την Παναγία…και ήταν οι φρέζες της γιαγιάς μου….

Αργότερα έπεσαν τσιμέντα στην αυλή , έγιναν αλλαγές και οι βολβοί καταστράφηκαν…

Οι φρέζες δεν ξαναβγήκαν εκεί…

Βγήκαν κάνα δυο μόνο σε μια άλλη μεριά του κήπου τις οποίες και πρόσεχε η γιαγιά πολύ και δεν άφηνε κανέναν να τις ακουμπήσει!!!!!

Η γιαγιά έζησε μέχρι τα 92 της και πέθανε όρθια ένα απόγευμα του Μαρτη πριν από 6 χρονια…στην αυλή της, κοντά στις λιγοστές πια φρέζες της…

Την ίδια ακριβώς  ώρα που εγώ στη βεράντα μου , κατά απίστευτα συμπτωματικό τρόπο, «έσπρωχνα» βολβούς από τα αγαπημένα μου ανθάκια σε γλάστρες…

Δεν έχω ξαναφυτέψει από τότε τέτοια…  και ούτε πρόκειται ξανά…

Η μυρωδια τους όμως είναι και θα παραμεινει ταυτισμενη με ανοιξη, γιαγια και Χαιρετισμους…

Χαρταετοι...

Σημερα το μεσημερακι ,κι ενω μαγειρευα, πηρε η ματια μου δυο χαρταετους, να καμαρωνουν ψηλα κανοντας ναζακια και ...κουνηματα με το ανοιξιατικο αερακι...Σκεφτηκα οτι καποιοι μπομπιρες θα βρηκαν ευκαρια να τους πεταξουν, αφου την Καθαρη Δευτερα λογω κακοκαιριας δεν θα τα ειχαν καταφερει.Κι ο χειμωνας ηταν τοσο βαρυς και παρατεταμενος εφετος ...

Ηρθαν ετσι  τοσο ομορφα και τοσο γλυκα στο μυαλο αναμνησεις παιδικων χρονων...
Τοτε που στην αυλη,μαζευοντας χειμωνιατικο ηλιο κατω απο την κληματαρια την χωρις φυλλωμα ακομη,εξω απο την κουζινα της γιαγιας,πριν απο τριαντα  τοσα χρονια σκαρωναμε με τον παππου μου χαρταετους.Οχι μονο εναν!!!Τουλαχιστον δυο-τρεις.
Ο παππους, απο το Γκιουλμπαξε της Μικρας Ασιας, κοντα στη Σμυρνη,ηξερε απο μικρος να φτιαχνει μονος του τα "τσερκενια".Ετσι τους ελεγαν!!
Εβρισκε κι εκοβε μετρημενα με λεπτομερεια τα πηχακια,κολλα για να τα ενωσει,σπαγγο για να τα δεσει με τεχνη και με ισες αποστασεις ωστε να κρεμασει μετα την ουρα απο παλιες εφημεριδες και τα "σκουλαρικια"του, τα ζύγια για να εχει σωστη ισορροπια και να ανεβει ψηλα στον ουρανο.
Και πολυχρωμες κολλες, γερές ,να μην σκιζονται οι χαρταετοι, αλλα να ειναι κι ομορφοι και διαφορετικοι και να ξεχωριζουν απ τους αλλους...
Και τους αραδιαζαμε τον εναν διπλα στον αλλον,πανω στη μαντρα...Κι ερχονταν και τ αλλα παιδια της γειτονιας και τους χαζευαν...Θυμαμαι εναν πολυ μεγαλο που ειχε φτιαξει.Ηταν-πιτσιρικακι εγω τοτε-τουλαχιστον μιαμιση φορα το υψος μου!!!
Και την Καθαρη Δευτερα ανεβαιναμε παρεα στο βουνο,στα Τουρκοβουνια και τον αμολουσαμε...
"Αμολα καλουμπα παππου!!!!Ν ανεβει ψηλα, πολυ πολυ ψηλα!!!!"
Κι οσο δεν ειχα παει ακομη στο σχολειο,μ επαιρνε στους ωμους του κι ανεβαιναμε,οχι μονο μια ,τη συγκεκριμενη μερα,αλλα όποτε ειχε καθαρο καιρο κι αερακι  μεσα στη Σαρακοστη για ν ανεβει ο χαρταετος....Μου ελεγε συναμα ιστοριες απο τις Πατριδες,τοτε που μικρος,πριν την Καταστροφη,πετουσε με τους φιλους του κι εκεινος τσερκενια και συναγωνιζονταν ποιος θα φτασει τον δικο του πιο ψηλα απο τους αλλους!!!!
Τωρα το ξερω οτι  μας βλεπει απο εκει ψηλα χαιρεται πολυ!!!Κι οταν ανεβαινει ο χαρταετος που αμολανε τα δισεγγονα του ψηλα εκει.... ψηλα, τον βλεπει και χαιρεται ακομη περισσοτερο η ψυχουλα του...

Για την Ελενη την αδερφη μου, το Ελενακι απο τη Σαμο, τη Μπιλλη,τη Φοιβη, τη Νικη , τη Λια,τη Σοφια, τη Ρουλα.Για ολες μας!!!!!

Καραμελωμενα διαδικτυακα πορτοκάλια...

Οταν πριν απο πεντε  χρονια ψαχνοντας μια συνταγη για καραμελωμενα πορτοκαλια στο διαδικτυο, τοτε που ηξερα δεν ηξερα καλα καλα να γραφω στο word ή να σερφαρω εστω στοιχειωδως, δεν πιστευα και δεν περιμενα οτι μια τετοια αναζητηση θα με μαθαινε αλλα και θα με εφερνε εδω ακριβως...

Εχοντας δε , περασει και απο ταχυρρυθμα σεμιναρια εκμαθησης των βασικων δεξιοτητων στο σχολειο που βρισκομαι , ηταν τουλαχιστον ντροπη να βλεπω οτι ελαχιστα στοιχεια  αφομοιωνα αφου δεν εκανα εξασκηση οταν γυριζα στο σπιτι. Η εικονα της  μαμας που  οταν γυριζει απ τη δουλεια και δεν ξερει απο που να πιασει και που να τελειωσει!!!. Πού χρονος για εξασκηση στον υπολογιστη...?

Και τοτε γνωρισα, μεσα απο τα...πορτοκαλια, τις "Συνταγες της Παρεας".Μια δροσερη και νοστιμη συντροφια που απαντησε σε πολλες αποριες μου,μ' εβαλε για τα καλα στο γευστικο κοσμο της δημιουργιας μεσα στην κουζινα, μου εμαθε μυστικα και κολπα,αλλα κυριως και πανω απ ολα , αυτο το να το πω απο-την-κοιλια-της-μανας-μου χομπυ, με ωθησε να αρχισω να σκαλιζω και να ψαχνω τον υπολογιστη αφου επρεπε να τον μαθω προκειμενου να επικοινωνω πιο ανετα με τις αλλες....μαγειρισσες .!!!!

Ρωτωντας πας στην πολη!!!

Ρωτα απο δω, ρωτα απο κει, ρωτα το συζυγο, τη φιλη , τους μαθητες μου (κυριως αυτους) και εφαρμοζοντας τις οδηγιες τους , συμπληρωνα το puzzle, αυτο που τελικα δεν συμπληρωνεται ποτε, αλλα που όπου κι αν εχεις φθασει, νιωθεις ικανοποιημενος. 

Κι εδω ερχεται το καλυτερο...

Σε μια εποχη που εξαιτιας συγκεκριμενου συμβαντος ειχε εξαφανιστει απο το μυαλο μου η εκτιμηση στο ζητημα "φιλία", εφεραν οι συγκυριες στο δρομο μου καποιες ψυχουλες...αναπαντεχα, απροσδοκητα κι  ανελπιστα ...Κι αλλες μαμαδες, νοικοκυρες, εργαζομενες και συζυγοι, βρεθηκαμε να συζηταμε για τα θεματακια μας, τα νευρα μας, τις εγνοιες μας , τα παιδια μας, τα ...πιο μεγαλα παιδια μας (τους συζυγους δηλαδη...) το τι μας λειπει, το τι θυσιαζουμε για να ειναι η οικογενεια καλα!!! Η Παρεα μεγαλωσε και εγινε πιο ζεστη και πιο οικεια..Τηλεφωνηματα συμπληρωσαν το...μενου και εξοδοι για καφεδακι ,οχι συχνες αλλα σιγουρα με λαχταρα για επικοινωνια και κουβεντουλα. 

Στο τωρα...

Tωρα πια ο κυκλος ναι  μεν, αναγκαστικα περιοριστηκε, απο τις πολλες μανουλες,μαγειρισσες και νοικοκυρες σε καποιες μετρημενες φιλες, εξαιρετικα αξιολογα και ζεστα ατομα που λες "δεν θελω να φυγουν απ τη ζωη μου οσο υπαρχω!!!!".

Πως ειναι οταν βραζεις το χυμο των σταφυλιων και απο πολλα κιλα μενει  στο τελος το συμπυκνωμα, το πετιμεζι!!???Ετσι κι εμεις!!Αναζηταμε η μια την αλλη,να μοιραστουμε τις σκεψεις μας, να μαθουμε αν ειναι ολες καλα, να κανονισουμε να βρεθουμε,με ...μεγαλα αυτια που ξερουν να ακουν, να κλαψουμε ανοιχτα μπροστα τους και μαζι τους για να μοιραστουμε την εγνοια και τον καημο, να γελασουμε με την ψυχη μας, να προσφερουμε ό,τι μπορουμε, τη συμβουλη, τη σκεψη ,,ακομη και το απλουστερο ,που ομως ειναι πολυτιμο γιατι ειναι...απο καρδιας!!!!

Μακαρι να παλιωσουμε σαν καλο γλυκο, σαμιωτικο  κρασι......

Σας φιλω ολες!!!Στολιζετε την καρδια μου και το ξερετε..... <3

.

Ζηλίστα με το χαλκωμα, Ζηλίστα με το ασημι...

''Νυφη, οχι οπως ηξερες,... οπως ήβρες...''.Μια "νυφη" αναμεσα σε τριαντα τοσους  Ζηλιστινους,μια νυφη με καταβολες μικρασιατικες κι ανατολιτικες, πώς ειναι οταν μετα απο 23 πια χρονια εχει πετυχει να ενταχθει και να προσαρμοστει στα ...ρουμελιωτικα δεδομενα, κουλτουρα ,πολιτισμο?

Χθες το βραδακι η Ζηλιστινοι ειχαν μαζωξη στο σπιτι της θειας Δημητρας!Ηταν οπως ευστοχα ειπωθηκε, "η πλατεια του χωριού αλλα...με ταβανι"!!!!

Ημουν κι εγω εκει...

Οι νοικοκυρες ειχαν φτιαξει η καθεμια το κατιτις της για να συμβαλλει στο παρτυ-ρεφενε  ,προκειμενου να μην επωμιστει τα παντα η οικοδεσποινα.Παρελασαν χορτοπιτες ,τυροπιτες,μακαρονοπιτες κατσικι πολυωρα  ψημενο στο τζακι, στη γαστρα ,σαρμαδακια κατσικισιο τυρι και τελος μπακλαβας.Οι ουρανισκοι βραχηκαν απο κρασι κοκκινο φερμενο απ τις Καμάρες, τον συνδεδεμενο  με ''αερογεφυρα καρδιας"  τοπο των Ζηλιστινων.Τα προσωπα χαμογελασαν πλατια μετα απο 2-3 ποτηρακια και το πανηγυρι αρχισε!!!!

Αναμνησεις………..

Όταν …μπλεκεις με Ζηλιστινους είναι σιγουρο ότι με τις πρωτες δυο-τρεις κουβενετες είναι προθυμοτατοι να  ανοιξουν το κουτακι των αναμνησεων.Οταν αυτό το κουτακι ανοιξει, φυσα αερας καθαρος και παγωμενος φερνοντας μυρωδιες βουνου, από Βαρδουσια και Οξυα και Σαρανταινα

.

          Ζηλίστα με το χάλκωμα ,  Ζηλίστα με το ασήμι ,

    μαστοροχώρι μια φορά , δασκαλοχώρι τώρα ,  

    κονάκι τον αγάδωνε ,των ασκεριών συρίμι ,

     της λευτεριάς το φλάμπουρο ψηλοσηκώνεις φόρα .

   Το κεφαλάρι σου όμορφο σε ποιόν δεν έχει αρέσει

    κι όντας τα χαμοκέρασα και όντας πολλά τα χιόνια !

Ειναι αξιοθαυμαστη η λατρεια  τους για τον τοπο τους, το μοναδικο χωριο τους. Ειδικα οι παλαιοτεροι εχουν απειρα πραγματα να θυμηθουν και να αναβιωσουν με ένα πολύ ιδιαιτερο τροπο.Δεν είναι μονο η ντοπιολαλια που διαφυλασσεται ευλαβικα και ενσυνειδητα με ‘αυστηρο ,δωρικο’ τροπο, είναι και ο ‘δωρικος’ τροπος σκεψης και αντιδρασης, ο ψυχισμος τους, το απιστευτο  δεσιμο τους, η συμπνοια, το αξεπεραστα ευφυεστατο χιουμορ και τα πειραγματα.Σαν  από άλλη εποχη βγαλμενοι, αντιστεκομενοι  σθεναρα στο ξεροβορι του συγχρονου πολιτισμου μονο και μονο για να διατηρηθει η τοπικη τους ταυτοτητα, για να μην την καταπιει το παραπανω…ξεροβορι…Προσπαθεια αυτης της διατηρησης, χρεος ζωης αυτή και μαλιστα με κάθε κοστος…

( http://www.kidonia.gr/index.html)

Καλημερα!Ο καιρος δεν λεει να φτιαξει κι ο Μαρτης επειβεβαιωνει το "γδαρτης και παλουκοκαφτης"Ολη νυχτα ο ανεμος εδωσε και πηρε κι ερχονται και παγωμενες βροχες, κατα πως φαινεται.Θ'αργησει η Ανοιξη εφετος αλλα θα ερθει....